Uncertainty is at its peak and personally I wonder if there is a term in psychology that would explain the phenomenon we are experiencing in Greece at this point in time....mass depression!!
The strangest thing is that everyone and I mean everyone is walking around confused, angry, and nervous...and yet the sun is so bright, the sea is so beautiful, it's almost like some power in the universe is trying to help us not lose our strength ..not lose our hope. The light is always shining here it's one of the things I fell in love with when I moved to this country. Being a Canadian of greek immigrant decent I came to Greece to live the dream my parents and many immigrants like them never got a chance to, the dream to come back home. My father passed away in Canada and never got his chance to come back. So I did!!
The irony though is that Now I'm faced with the same dilemma, does one stay or does one go? But how can one leave the sun, the people, the music, the culture. For the moment I choose to stay. I choose to stay and witness a people... my people unite and fight to keep this country, this culture alive. I hope to witness a time when value will not only be measured with money and community support will flourish.
You may wonder what does this have to do with food? Everything. Food supports life and is a very basic need and right that may not be such a given in the near future. Consumption merely for the sake of consumption has led our generation to lose sight of what is truly important and necesaary in our lives. It's time we rethink our values and ethics individually and as a society, and most importantly now is the time to open our minds and be creative, and be human. Now is the time to help each other.
3 comments:
you just expressed all the things i feel and think about!I was born and raised in Germany but i moved to greece,now i live in Corfu.It's sad!Depression everywhere!Hope is hard to find...
..as hard as it is and I can honestly say close to impossible sometimes, now is the time to find hope and share it. We owe it to our fathers and mothers, to ourselves but most of all we owe it to our children!!
Αγαπητή οικοδέσποινα καλησπέρα,
αν και προτιμώ τη σιωπή για τέτοια θέματα σήμερα είπα να γράψω δυό λέξεις έτσι.......
Πολλά χρόνια τώρα ζω με το συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ εκεί ακριβώς που μας αξίζει Θυμάμαι είκοσι ένα χρόνια πριν όταν βρέθηκα στον Καναδά μόνος χωρίς χρήματα χωρίς κανένα γνωστό ή φίλο να προσπαθώ να ακολουθήσω κάποιες σπουδές.
Έγινα αντικείμενο εκμετάλλευσης κάθε νόμιμου πολίτη της χώρας αλλά και της ίδιας της χώρας που εισέπραττε από μένα σταγόνες αίμα. Έτσι μόνο μπορώ να μεταφράσω την αμοιβή μου για την καθημερινή παράνομη εργασία μου εκεί από την οποία το επίσημο κράτος εισέπραττε μέρος.
Υπήρξαν στιγμές όπως το Πάσχα που πέρασα με ένα κουτί παιδικά μπισκότα,
όπως η στιγμή που βρέθηκα στην κουζίνα του εστιατορίου κάποιου φίλου Χάρη και πέθαινα στην πείνα αλλά δεν είχα ούτε μισό δολλάριο στη τσέπη, όπως η στιγμή που ένας pimp έμαθε τυχαία την ανέχεια μου και προσπάθησε να με χώσει σε ροζ κύκλωμα για γριές κυρίες, όπως η στιγμή που θέλησα να ζητήσω βοήθεια σε μια εκκλησία στην Park Aveniou και βρήκα κλειστή πόρτα γιατί ήταν εκτός ωραρίου λειτουργίας, όπως η στιγμή....... .
Αυτά είναι ελάχιστα δείγματα τα υπόλοιπα είναι ένα βιβλίο ολόκληρο που δεν χωράει εδώ ούτε είναι της παρούσης στιγμής.
Μέσα σε όλα αυτά είχα μόνο ένα πράγμα, τον παράδεισο μέσα μου και δεν έψαχνα να τον βρω έτσι ούτε την ελπίδα μου έχασα ούτε την ψυχή μου.
Από τότε έχω γυρίσει όλο τον κόσμο δουλεύοντας και τώρα ζω στην Καλαμάτα διδάσκοντας τα παιδιά μουσική σε ένα σχολείο που συντηρεί υποτίθεται η Ελλάδα και έχει να με πληρώσει ένα χρόνο. Δεν ψάχνω τον παράδεισο ούτε στο χώρο ούτε στο χρόνο γιατί ξέρω πως είναι εδώ τώρα στο γέλιο των παιδιών και στην αισιοδοξία και την πίστη στον εαυτό τους που προσπαθώ να τους εμπνεύσω.
Κλείνοντας και ελπίζοντας ότι δεν σας κούρασα νομίζω ότι η ελπίδα είναι σαν το ψωμί που όταν σωθεί η πείνα αρχίζει ξανά συνεπώς οι μόνες συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά μας είναι να έχουν πίστη στον εαυτό τους και να μη λυγίζουν ποτέ.
Ευχαριστώ
Post a Comment